xxxEin Gong han Per Horgje kom der, va de nogre, som fekk han me se ne-i Jorde og kom dit Lyftar-Stein lang; døm bar te aa lyfte paa han, men han Per sto lengje berre og saag paa. Sist gjekk han sta' og velta paa han lite, nei, deme rulla han Stein inn-paa høgre Armen sin og reiste se upp og sto me 'om paa Arme -- enda va de ein, som kom me ein Stein-Klomp aa la uppaa att-paa. Slik Magt ha døm alder tenkt, de kunde vera i ei Menneskje og døm vart staa-ande berre aa gape umkring han.
Mea' han va i beste Aarom, va de ein myrk Vinter-Kveil han Per gjekk aat Stalle heime paa Horgje og skulde gjeva Øykjom te Natten. Me di saamaa han kom burt-aat Stall-Sval'n sto de ein Kar der te-rei'e og gav 'om Per ein Dask i Hugue me eit Skaak-Emne. Han fekk eit stygt Slag, men lell datt han ikje, for han fekk Dasken te-si'es, saa de skje'nte paa Hugu-Skaal'n, han kom se att og dreiv te me full Magt avhenndes aat dessa Kare, saa han datt som dou aat Marken. Me di gjekk han Per inn-i Stall'n og agta Øykjinn, men da han kom utatt laag Kroppen paa saamaa Flekkje og han Per vilde ikje endse 'om, men gjekk inn og la se.
Fælt tile um Maargaan sto han Per upp og gjekk sta saag ette, um han enno skulde liggje der, men da va han burte. De va kome Nysnjog um Natte og de synte, at Kroppen ha krope paa firam-føtom. Kem de va, fekk han alder sport og han va hell-ikje go-te tenkje se, kaa de kunde vera te Kar.
xxxPaa Vaar-Si'un i 1817 va de te-sagt fem-seks 'taa Gard-Mennom i kaart Sokn te aa møte fram paa di ymse Skjuss-Skjift'om; døm lout vera me aa kjøre «Sylv-skatten». De va den Gongen døm sette upp «Norges Bank» og de va paa denne Maatin døm førde Sylve aat Trondem. Denne Sylv-Kjørsla kalla dom «Sylv-Transporten.
Heidølinn va te-sagde aa møte paa Bræe og skulde kjøre Sylvskatten aat Romongard. Horgje'n va me sjøl, men han va seint ute og den Embets-Mann, som sto for Føringen, va grinot og ga 'om Per Fantord. Detta beit han Per, men de va 'kje anna gjera, hell eta de i se, maa'ta. Bræe-Garden sto saa full me Heste og Folk, at de sto ikje te aa kaamaa me Øykje dit, han Per skulde lesse paa, han lout løyse fraa og draagaa og bera Sle'an sin te han kom fram og fekk lesst. Di andre ha allt lesst og Sle'anne sto saa trongt, at de va ikje fram-kjømd for 'om Per, da han ha Lasse sitt ferdogt. De vart full-tonge Lass og Føre va san laakt at Lorten gjekk langt uppaa Meiann i Bræe-Garde. Han Per sto lite aa saag se um, kaarles han skulde gjera de -- deme stakk han ein Lang-finger i kaart Skaak-Ouga og drog Lasse sitt utu Garde saa di hine Sle'ane sprengdest te ymse Si'o og Lorten sprente fraa Sle'a-Meiom. De sto tjukt me Folk ut-paa Garde og døm visste ikje, antell døm skulde tru sine eigne Ougo hell-ei, da døm saag detta -- de va eit Tak, dom alder i sitt Liv ha seett Maakan ve, de sa døm alle som einn.
| Neste |